Experimenteel vermeerderen van de Epifytische bladcactus Epiphyllum:

Experimenteel vermeerderen van de Epifytische bladcactus Epiphyllum:

Na jaren van experimenteren om langs diverse stekmethoden een redelijke tot goede kans van slagen te ontwikkelen, om uit een bladstengel één tot meerdere gezonde stekken te laten groeien ging met successen en tegenslagen.
Overmatige bewatering, met name in perioden van weinig / korter licht en minder warmte wanneer de planten in rust geraken blijken funest. Rot vanuit de wortels of ook vanuit de stengel zelf is dan dikwijls een logisch gevolg.
Daarbij kan indien de planten op de tocht staan plantziekten ontstaan in de vorm van bijvoorbeeld bladluis.
Vreemd is dan ook mijn bevinding, als ik na diverse omwegen tot de conclusie kwam, dat het nemen van stekken van deze bladcactus, puur op een bodempje water, liefst in een transparante glazen of kunstof reservoir de mogelijk snelste en efficiëntste methode bleek te zijn. En wel speciaal gedurende de zomer, veel licht en warmte, wel letten op beperken van direct zonlicht, met uitzondering van in de morgen en in de avond.
Daarop voort experimenterend, heb ik al maanden een gewortelde stek in een glazen pot met hydrokorrels staan in een bodempje water, dus geen grond erbij. De pot heeft een dubbele bodem met gaten erin opdat de wortels altijd naar het water groeien kunnen, ook indien de hydrokorrels soms tijdelijk droog komen te staan, om vervolgens weer opnieuw een bodempje water, circa een centimeter bij te vullen. Geleidelijk begint deze stek uit te groeien tot een plant. Ik wil niet te vroeg juigen omdat de winter pas net begint en doorgaans de Epiphyllums in de winter geen of amper water krijgen indien in de grondmix geworteld. Zal deze plant de winter doorstaan, met de wortels in de hydrokorrels en deels in het water reservoir? Op hydrocultuur?
Ook nu de planten in rust komen, groei neemt af, ontwikkelen de wortels zich. Nu de planten minder water krijgen zie ik in de glazen bakken meer wortelgroei ontwikkelen. Zelfs nieuw te nemen stekken van de moederplant, in water geplaatst vormen nog redelijk goed nieuwe wortelgroei. Echter soms wanneer de stekken, eenmaal geworteld, te lang in het water blijven staan, gaat de kwaliteit van de nieuwe wortels soms achteruit. Water verversen helpt wel , maar niet altijd 100% om de wortels in water in goede conditie te behouden.
De gewortelde stekken plaats ik na verloop van tijd te samen in de potgrond mix in een middelmatig grote pot nu in de winter . In voorjaar en zomer zou ik de stekken appart in kleinere potjes plaatsen. Beiden is wat voor te zeggen. Echter beperkte ruimte vraagt soms om creatieve oplossingen.
Daarbij is mij opgevallen dat bij meeste tuincentra waar de Epiphyllum tesamen met Ripsales steeds vaker word verkocht. De potten dikwijls met 12 tot 15 stekken bijeen in een grotere pot tonen als zijnde een grote plant. En daar zijn de prijzen dan ook naar….
Een ander experiment, is het rechtstandig en onderste boven stekken van een bladstengel. Beiden met goed , maar wezenlijk verschillende resultaten.
Het verschil zit hem daarin, dat bij onderste boven stekken, de top van de  bladstengel wortelgroei ontwikkeld, tevens groeit de stengel ondergronds verder door, dieper de grond in om vervolgens weer boven de grond te komen groeien. Deze ontwikkeld direct een nieuwe plant welk al spoedig krachtig uitgroeien kan met volwaardige bladstengels. Eigenlijk lijkt deze stek methode meest op de natuurlijke vermeerdering via afleggers, dat houd in dat daar waar de toppen van de bladstengels de grond raken en wortels ontstaan en nieuwe plant ontwikkelen zal.
Bij rechtstandig stekken nemen, word de moederplant, zo gezegt opgedeeld en opnieuw geworteld. De vernieuwde plant kan direct knoppen en nieuwe bloemen ontwikkelen als het daar de tijd voor is. Wel kan het even duren voordat de plant uitgroeien zal tot een meer vertakte forsere plant. Ook vraagt deze stek methode meer geduld en kennis van zaken om het met redelijke kans op succes te volbrengen. Daartoe zal de bladstengel, na los nemen van de moederplant eerst herstellen van de verwonding, dit om rot tegen te gaan. De stengel blijft enige perioden van weken liggen, op een lichte droge plaats uit de zon. Er vormd zich lidteken weefsel. Vervolgens wordt de stek in de aarde geplaatst, onder plastic, of regelmatig besproeien van de bladstengels, de grond niet begieten met water. Pas wanneer de stek worteld en er nieuwe groei ontwikkeld, spaarzaam beginnen met water geven .

Vervolg van het nemen van stekken van de Epiphyllum:

Eerder beschreef ik het nemen van stekken en hoe de mogelijkheden waren om tot een redelijk resultaat te komen, met redelijke kans van slagen bij het creëren van nieuwe stekken tot jonge planten. Redelijk vlotte methoden om snel gezonde nieuwe planten te kweken door vermeerdering. Hierbij gelet op de kwaliteit en snelheid, om volle, vlot bloeiende planten te creëren.
Echter, indien tijd geen beperking is en er voor de kwantiteit gekozen wordt, dan is er nog een andere mogelijkheid. Ik vermelde eerder al dat de groeikracht van de te stekken bladstengels meest in de top zit. Daarnaast ontwikkeld de groei zich tussen de tepels in de bladoksels, indien tegen het licht gehouden, kan de hoofd bladnerf en de vertakkingen van deze nerf, richting de bladoksels tussen de tepels zichtbaar gemaakt worden.
Door diverse stekmethoden te samen toe te passen en optimaal van het beschikbare te stekken materiaal gebruik te willen maken, kan de bladstengel worden opgedeeld in kleinere proporties, welk ieder een top / einde van een bladnerf, dan wel vertakking bevatten.Deze toppen vormen dan de nieuwe groei, uiteindelijk. En ook hier bestaat beiden de mogelijkheid om rechtstandig of onderste boven te stekken/wortelen. Eenmaal geworteld nog een langdurige weg te gaan tot de nieuwe plant tot wasdom komen kan en gaat bloeien.
Rechtstandig gewortelde ministekken lijken in het geheel niet op de moederplant, in beginsel zijn deze als een heuse cactus dicht bezet met stekels, en ook niet plat, echter meer rond met meerdere ribbels in langsrichting, circa 5 a’6 ribbel bezet met stekels. Naarmate deze stekjes uitgroeien gaat dat over in driehoek en uiteindelijk platte bladstengels welken nog slap doorhangen en naar de grond rijken. Daar waar deze stengels kans zien de grond te raken en daar opnieuw kunnen gaan wortelen, treed er een groei versnelling op en zal de plant plots meerdere zij scheuten ontwikkelen die uitgroeien tot bladstengels. De plant word volwassen en kan op zijn vroegst het jaar daarop of daarna pas gaan bloeien.
Deze stekmethode lijkt nog het meest qua ontwikkeling van de jonge plant op zaailingen van deze plantsoort, uit zaad vermeerderd.
Zo zou ook bij zaailingen de groei positief beïnvloed kunnen worden door de top van de jonge doorhangende plant opnieuw te laten wortelen, waarop de plant zijn energie niet kwijt kan in beginsel en daarop reageren kan door meerdere nieuwe bladscheuten te ontwikkelen langs de bestaande bladstengel.
Onderste boven stekken, resulteert dikwijls in wortelvorming en onder de grond nieuwe groeischeut, die eenmaal weer boven de grond kan uitgroeien tot een normale bladstengel, welk zich na verloop van tijd kan vertakken en zo meerdere bladstengels vormen zal. Uiteindelijk  kan zo de tussenstap overgeslagen sneller tot resultaat van een volgroeide plant ontwikkelen.

https://66.media.tumblr.com/7494d16cb28e8ed3e618d3cdea2d9aab/tumblr_pr7n8jEOi31vg9imuo9_1280.jpg

Vervolg van vermeerdering van de Epiphyllum bladstengel cactus door middel van zaden uit de vruchten van de plant:

De vruchten kunnen vele zaden bevatten en indien eenmaal goed gerijpt en geöogst en bijtijds gedroogd, dan wel in de grond gezaaid, kunnen zich nieuwe kiemplantjes ontwikkelen. In beginsel met twee zaadlobben (lijkt op blaadjes) waartussen de nieuwe cactus zal groeien. rond met langs ribbels en bezet met stekels langs de ribbels. Helaas is dat zaaien bij mij zelf nog niet gelukt. De vrucht welk ik aan de Guatamalis had liet ik (te) lang hangen, uiteindelijk nog wel geöpend en in de aarde gestopt, zonder enig zichtbaar resultaat. Ik heb nog een beginnende vrucht aan de Crenatum hangen, echter is de vraag of deze wel volledig zal ontwikkelen en afrijpen. Wel heb ik kunstmatig destijds de bloemen stampers bestoven met stuifmeel van andere en dezelfde bloemen. Met als resutaat de eerste vrucht beginsel aan de bladstengel. Op YouTube heb ik wel tal van voorbeelden voorbij zien komen in video’s van meest hobbyïsten. Hoe in een kweekbakje of kweekzakje (diepvrieszakje op keukenpapier matig bevochtigd) na maanden tot kiem komen, om dan vervolgens in bakjes met grondmix verder te ontwikkelen en uitgroeien, verspeent worden en tot heuse planten ontwikkelen.

Eerder ergens in juni een stek van 1 á 2 maand in de knop/bloei weggegeven aan een kennis. Slechts 1 van de knoppen kwam tot bloei.  Wel bijzonder dat de stek in wording gewoon knoppen vormde en uiteindelijk geworteld en gebloeit heeft.

Lang wachten wordt geleidelijk beloond met de groei van vele nieuwe bladstengel scheuten aan één van mijn jonge Epiphyllum bladcactus planten. Hier is een stek, tweezijdig geworteld, de plant kan zijn energie aanvankelijk niet kwijt, om vervolgens vele nieuwe zijscheuten te ontwikkelen. Bij voorkeur zou ik de nieuwe scheuten welken hangen opnieuw terug leiden naar de grond om dan weer opnieuw te wortelen en zo sneller een grotere veel vertakte bladcactusplant te ontwikkelen. Echter in de winter is de groei eruit, zodoende wachten tot het voorjaar om te bedenken wat te doen met deze plant. De scheuten zijn nog te jong om bloei te ontwikkelen, naar mijn ervaringen.